Yine yeni yeniden merhaba, uzun zaman oldu bu kıza nerden esti bloğa geri dönmek diye soracak olursanız ilham perileri teşrif ettiği için ben yeniden bloğa yazı yazmaya yönelmiş bulundum okursunuz okumazsınız orası sizin bileceğiniz iş tabi.
Dün Cihan Çelik’in instagram storysinde diyordu ki “gelin çocuk sahibi olalım ormanlık alana salalım kendisini doğanın akışında büyütsün tramvazite olmamasının tek yolu bu galiba” O kadar hoşuma gitti ki Allahım dedim demek ki benim gibi düşünen insanlar da var yanlız değilim ve bu bana kendimi o kadar iyi hissetirdi ki size anlatamam.Siz ne düşünürsünüz bilemem ama gelin eğri oturup doğru konuşalım.
Ben 84 doğumluyum annemin beni ne kadar emekle özenle büyüttüğünün farkındaysam da evet ben tramvatize olmus bir çocuğum benim kuşağın benden önce ki ve benden sonra ki kuşağın olayı bu tramvazite olmak biz öcülerle kibritlerle Allah yakar ,çarparla o tabak biticekle vs gibi büyümüş anneleriz.Ve devir bilgi devri okuyoruz izliyoruz dinliyoruz kendi anne babalarımıza göre bazı konularda daha bilinçlendik ve bence bilinçlendikçe delirdik en azından ben 😄 Delirdiğmizi düşünüyorum.Şimdi bana kızanlar olacaktır koşulsuz ebeveynlik diye bir kitap okuyordum yarıda bıraktım ana fikri güzel evet ama çocuğunuzu övmeyin ama sövmeyin de cezalandırmayın ama ödüllendirmeyin de eeee ne yapalım ormana bırakalım bakalım nolcak geri dönerse benim dönmezse Allah Kerim😆 böyle bir kitap gerçi sinirlendim bitiremedim kitabı ama bitirecem insallah.Bir de bağırmayan anneler var Hatice Kübra tongar kendisi üstadımız kendinizi yapıyorum ben bu işi yaa diye mi gördünüz havalara girdiniz girin onun hesaba bakın sizden nasıl fıııssss diye ses cıkarıveriyor.Gerçi kendisi benimde yorulduğum zamanlar oluyor demişliği var ama biz hiç görmedik niyeyse neyse severim kendisini azmine hayranım kadının gömdüm bari üstüne çicekte ekmesini bileyim😆 Ne diyodum bağırmayan anne olmak bağırıyorum ben arkadaşlar beni bilen bilir hatta bilmeyen bile biliyordur bence bizim apartman sakinleri bizim sokak falan hep biliyor yüzümü belki tanımazlar ama sesim çok tanıdık biz bu apartmana taşındığımız da ölü gibi bir apartmandı şimdi utanarak söylüyorum apartmanın bir sesi var• 😅 Kendi kendime söz veriyorum niyet ettim bugün bagırmıycam Allah sizi inadırsın ne zaman niyet etsem ben dakkaya kalmıyo pavorittiye bağlanmışım 😅Hayır işin komiği her türlü ebeveynlik kitabını da okuyorum ama nerenle diye soruyordur bizim alt komşu gerçi Allah rahmet eylesin doğan cüceloğlunun videolarını izlemeye başladıktan sonra bi sakinledim sanki adamcağızın yaşarken kıymetini bilememişim ölünce fark ettim onu dinliyorum iyi geliyor hatta ne yaptım gittim onun da kitaplarını aldım😄 insallah hüsrana uğramam.
Şimdi nereye geliceeem biz tramvatize olmuş analar habire okuyoruz dinliyoruz seminerlere gidiyoruz belki aman öyle demiyim çocuğum söyle etkilenir aman böyle yapmayalım izi kalır falan filan sonra fark ettim ki asıl tramvazite olan yine benim.Misal geçenlerde çocaklardan biri bana beni kıyaslama dedi bana bana anasına dedi hayır bir Bihter değilim ama ben de bu lafı hak etmemiştim yavv ayrıca benim en nefret ettiğim,en kaçındığım şeydir ve yapmamak için zorlandığım uğraştığım şeyi bana söylemesi dur bir dakka ya bu iste bir yanlıslık var dememe sebep oldu kendi travmamdan vuruldum ne yapacağımı bilemedim.Bak bir de şey var mesela neden sorusu,bisey isterim “ ışığı açarmısın” mesela cevap olarak tamam değil o asla duyamadığım bir kelime yazarken bile bir garip geliyor “tamam” aldığım cevap neden¡ böyle bir sırıtma geliyor yüzüme o neden kelimesini duyunca istemsiz bağırmıyorum tabii göz hizasına inip •••••• neyse orayı es geçelim 😆 Sonrasında gelen sürekli bir his: yanlış yapıyorum,hissi neyi eksik yaptım hissi, yetersizliği saymıyorum bile birinin yaşının getirdiği sorunlarla ilgilenirken diğerinin arada kaynaması ve kimseye yetişememe hissiyle günün sonunda bitik bir psikoloji bitkin vücûd ve kapanış. Abartıyormuyuz acaba diye düşünüyorum abartıyoruz bence mesela çocuğun yaptığı bir olaya ya da söze babalar nasıl tepki veriyor adamların olayı şu amannn “vur gtüne rahvan gitsin”demiyorlar tabiikide 😆kocam beyi kızdırmiyim şimdi onlar daha çok “su yolunu bulur “ minvalinde takılıyorlar.Rahatlar yani tam olarak bizim ihtiyacımız olan şey rahatlık.
Belki biraz birseylerden etkilenmelerinden sorun olmaz,hayatlarında izi kalsın bazı şeylerin belki de onun karakterini güçlendirecek şey o izdir ne biliyoruz. Kendi adıma bağırmayı azaltıcam tabi ki ama gerektiğinde cezayı da ödülü ve bazen de tramvasını da alıcak yapıcak bir şey yok hakikaten de su akıp yolunu bulacak elbet
Bu yazımda böyle bir dertleşmek istedim benim gibi düşünmeyen yok ya o öyle değil aslında diyeceklere de saygım sonsuz.
